Yeni normal, normal, eski normal, eskisi gibi… Hangisini yaşadığımızı tam olarak anlamadığım bir hayata başladık gibi geliyor bana haziran ayı itibariyle. Nöbetleşe gittiğimiz ya da hiç gitmediğimiz işlerimize eski normaldeki gibi fakat yeni normaldeki kurallar ile her gün gitmeye başladık büyük bir çoğunluk olarak. Yirmi kişilik asansöre ‘ay ben zayıfım araya sıkışırım’ diyerek yirmi birinci olmaya çabalarken eskiden, şu an dört kişilik asansöre binmeyerek merdiven kullanmaya başlayan insanlar olduk. Marketlerdeki insan sayısı azalmış olmakla birlikte kasada sıra beklerken hala ensemde bekleyen insanlar olabiliyor. Bu da yeni normal az sayılı marketin mesafe tanımaz eski müşterilerine örnek olabilir. Ben işe gidiyorum fakat...
